Ik kreeg onlangs een warm bericht van een cliënt na een sessie. Ze schreef: “De zon schijnt weer in mezelf.”Wat een prachtige woorden. Niet: “De zon schijnt weer buiten” of “Ik voel me wat beter”, maar in mezelf. Daar zit precies in waar mijn werk over gaat.
Vaak komen mensen bij mij wanneer ze vastlopen. Ze functioneren, doen wat er van hen verwacht wordt, maar ergens onderweg zijn ze iets van hun eigen glans kwijtgeraakt. Het lukt hen niet om bij zichzelf te blijven, zich uit te spreken of hun grenzen aan te geven. En diep vanbinnen weten ze: dit kan anders.
Tijdens een sessie gebeurt er dan iets subtiels. Er komt ontspanning, ruimte, een zucht van verlichting. De schouders zakken, de ogen worden zachter. Soms is het stil, soms vloeien de tranen, maar altijd is er iets dat weer gaat stromen.
En dan, aan het eind, zie ik het gebeuren: dat kleine straaltje licht dat terugkomt. Niet omdat ik het geef, maar omdat het er altijd al was.
Dat iemand dan zegt dat de zon weer in haarzelf schijnt — dát is waarom ik dit werk doe.
De zon is er altijd. Soms hoef je alleen de wolken even zachtjes aan de kant te schuiven. ☀️